Het mooiste uitzicht vanaf mijn balkon heb ik op een zonnige dag in de herfst. In de herfst staat de Amerikaanse eik op het plein namelijk in vuur en vlam. En op een zonnige dag steken de knalrode herfstkleuren van de eikenblaadjes dan prachtig af tegen de strakblauwe lucht. In een woord adembenemend! Zulke dagen komen slechts een of twee keer per jaar voor, maar als het zo ver is, kan mijn dag niet meer stuk.
De Amerikaanse eik, ook wel rode eik genoemd, komt oorspronkelijk uit, je raadt het al, Noord-Amerika. In de 16e eeuw is de boom in Europa geintroduceerd en in Nederland is hij in gebruik sinds 1825. In Nederland wordt de boom vaak aangeplant, vroeger veel als laanboom. Het is een fijne boom om aan te planten, omdat hij weinig veeleisend is. Hij doet het goed op zonnige en licht beschaduwde plaatsen, droge tot vrij vochtige grond, die voedselarm tot matig voedselrijk kan zijn en zwak tot matig zuur. Kortom, deze mooie jongen doet niet zo moeilijk, hij past zich wel aan. Daarbij heeft de boom in heel Europa weinig vijanden. De eikenprocessierups komt er nauwelijks op voor. En alle insecten en knaagdieren die de boom in Amerika kaalvreten, leven hier niet.
De boom kan ongeveer 18 tot 30 meter hoog worden en ze kunnen zo’n 250 tot 500 jaar oud worden. De bladeren zijn langwerpig en kunnen tot 20 cm lang worden, met 4-6 spitse, getande lobben. En in de herfst kleuren deze bladeren dus rood tot roodbruin. De bloemen van de Amerikaanse eik zijn eenslachtig, dit betekent dat een bloem mannelijk of vrouwelijk is. Wel komen beide bloemen aan dezelfde boom voor, dit noem je eenhuizig. De mannelijke bloemen zijn hangende katjes, terwijl de vrouwelijke bloemen verstopt zitten in de oksels van de bladeren. De vruchten zijn donkere, roodbruine, eivormige eikels. Deze zijn een belangrijke voedselbron voor verschillende vogels, bijvoorbeeld spechten. De jonge twijgen en bladeren worden gegeten door herten en muizen.
Toen ik de boom aan het bekijken was, kwam het ineens in me op, dat ik op het plein nog nooit een eikel heb zien liggen. Wel kastanjes van de paardenkastanjes en walnoten, maar geen eikels. Het blijkt dat de Amerikaanse eik pas na 25-50 jaar eikels gaat produceren, dus daar moeten we nog even op wachten. Maar tot die tijd, kunnen we in ieder geval genieten van de prachtige rode herfstblaadjes. Ik wens u een wonderschone herfst toe.
Hanna 
De Redactie