Op 18 juli is het Nelson Mandeladag. Deze dag is op 18 juli 2002 in het leven geroepen, de dag dat Nelson Mandela 92 jaar werd, en zich al 67 jaar inzette voor mensenrechten en gelijkheid. Mensen worden op deze dag opgeroepen om 67 minuten van hun tijd te besteden aan het belangeloos helpen van een medemens. Ter ere van deze dag wilden we deze maand een bijzondere Stedenwijker interviewen, die veel vrijwilligerswerk doet.

Loes van Zoen, onder de jongere generaties Stedenwijkers ook wel bekend als ‘Oma Loes’, zet zich al sinds jaar en dag in voor ouders en kinderen in de wijk. Dit doet zij onder andere door het organiseren van de ouder-en-kind inloop, in de buurtsuper. Ook helpt ze bij de organisatie van het Oude en Kind Festival en past ze regelmatig op kinderen uit de buurt. Ze organiseert leuke activiteiten voor kinderen op het Arnhemplein, bijvoorbeeld met buitenspeeldag. Tijdens de lockdowns deed ze met de oudere kinderen de pubquiz van de bibliotheek, in de buurtsuper. Lees hieronder wat Loes allemaal doet voor de buurt en wat deze bijzonder lieve vrouw motiveert.

  1. Wat voor vrijwilligerswerk doe je en hoe lang doe je dit al?

Wat ik momenteel doe, is de OKI draaien. Dat is de ouder-en-kind inloop op vrijdagochtend, bestemd voor ouders/verzorgers van kinderen van 0 tot 4 jaar. Het is heel laagdrempelig en het is hier in Stedenwijk geïntroduceerd door Vesna. De ouders kunnen onderling contact maken, heel belangrijk, want je kunt niet voor ieder wissewasje naar het consultatiebureau. Bij de OKI zitten al ouders met kinderen, die ook zindelijk zijn geworden, of ook niets lusten, of ook niet zo goed kunnen delen. Dan hoor je dat het allemaal wel goed komt en krijg je tips en tricks. En een groep andere ouders, waarmee het zomaar goed kan klikken en je er de komende tijd veel aan hebt. De kinderen spelen (als het mooi weer is buiten) met elkaar, of naast elkaar. Ze krijgen ander speelgoed aangeboden en leren daardoor weer en zeker ook door andere kinderen. Ouders gaan ervaren, dat het leuk is om met je kind te spelen.

Als klap op de vuurpijl, organiseert Stichting Ouder en Kind ook ieder jaar het Ouder en Kind Festival in het eerste weekend van de zomervakantie. Dat is ook bedoeld voor kinderen tot ongeveer 12 jaar en is ieder jaar weer een enorm succes. Ook daar ligt het accent op de ouders MET hun kinderen, die ervaringen opdoen in de kunst, cultuur, spelen, leren en vooral genieten van elkaar. De OKI bestaat nu bijna 12 jaar.

2. Hoeveel tijd ben je er per week mee bezig?

Ongeveer 1 dag per week.

3. Wat is je motivatie?

Zelf ben ik het oudste kind uit een groot gezin.  Van jongs af aan doe ik eigenlijk al vrijwilligerswerk. Eerst voor mijn moeder en broertjes en zusjes. Later heb ik dat nooit losgelaten. Ik heb in mijn jeugd geleerd, dat je elkaar nodig hebt. Je kunt het niet alleen.

Tegenwoordig zijn er veel mensen, die niet een beroep op hun moeder kunnen doen, simpelweg omdat die in Verweggistan woont. Terwijl je met kleine kinderen vaak veel vragen hebt, en bij je eerste weet je dus nog niks, is alles nieuw. Dat probeer ik een beetje te stroomlijnen bij de OKI. Het contact maken en het gevoel krijgen, dat je er niet alleen voor staat, is zo belangrijk. Zelf leer ik ook veel van al die fantastische mensen met wie ik dan samen ben. En die kinderen, de eerste lichting zit nu al op de middelbare school. Zo bijzonder om deel te mogen zijn geweest in hun leven.

4. Wat is de mooiste herinnering aan het vrijwilligerswerk?

De samenwerking met zoveel andere mensen maakt mij altijd blij. De liefde die ik krijg van al die ouders en hun kinderen is zo waardevol. Ik kan niet één herinnering opschrijven. Het zijn er te veel.

5. Wat zou je kwijt willen aan mensen, die er over nadenken vrijwilliger te worden?

Doen! Gewoon doen. Ook de betaling is goed, voor wie daar gevoelig voor is: zoveel waardering, warmte en liefde krijg je ervoor terug. Het is onbetaalbaar. Dus doen!

En dat hoeft echt niet alleen met kinderen. Op diverse vlakken is er veel te doen. Een bezoekje aan oudere en/of eenzame mensen, die niet zoveel contacten hebben, of een wandelingetje met ze maken. Mee komen helpen met de Buurtsoep (een initiatief van de buurt, waarbij iedereen welkom is), koffie-ochtenden, crea middagen voor kids, filmavonden. Gaan we zeker weer mee beginnen na corona. Meehelpen bij al onze andere initiatieven voor de buurt of misschien heb je er zelf één. Niet iedereen is zo zelfredzaam, dus die moeten  we helpen met mensen, die juist wel zelfredzaam zijn. Denk altijd: Stel dat ik zijn/haar schoenen zou staan, hoe zou ik dan behandeld willen worden.

Bovendien:

De maatschappij. Dat ben jij.

Door Kim

Mijn naam is Kim, en ik woon sinds 2013 met heel veel plezier in Stedenwijk samen met mijn man en twee kinderen. Ik werk als paleo-ecoloog bij een archeologisch adviesbureau. Dit betekent dat ik bij opgravingen onderzoek hoe de natuur er in een bepaalde tijd uitzag, of wat mensen aten. Met mijn stukjes in De Stedenwijker hoop ik buurtbewoners te verwonderen over de natuur in onze buurt. Want die is mooi en daar moeten we samen voor zorgen.