We hebben drie posten buiten ons basiskamp liggen, 2 radarposten en 1 post waar de mortieren staan opgesteld.
Er wordt regelmatig gerouleerd 1 week op en 1 week af, waarbij er op de posten en basiskamp diverse werkzaamheden worden uitgevoerd. Er is genoeg te doen het is geen vakantie.
Deze week rij ik met een bv en platte aanhanger waarop 3 grote plastic tanks opstaan gevuld met diesel. We rijden altijd met twee man voor de veiligheid. We gaan eerst naar de radarpost, en brengen daar een kleine 500 liter diesel heen voor hun kachels en voor het aggregaat. Daarna naar radar post 2, hetzelfde riedeltje.
Daarna rijden we ruim een uur met de bv naar een vooruitgeschoven post die uitkijkt over het vliegveld van Sarajevo (althans wat daar nog van over is). Daar kunnen we mee-eten en de rest van de diesel aftanken.
Leeg rijden we terug naar een plek waar onze vrachtwagen staat met nog een kleine 9000 liter, we hebben nog 1 rit een mooie, maar best wel een linke rit. We moeten naar onze mortierstelling. Die weg is niet geheel ongevaarlijk er liggen daar nog al wat boobytraps geplaatst door de vechtende partijen. Dus voorzichtigheid geboden.
Op een gegeven moment een mega knal en we zien een kleine vrachtwagen met stro de lucht invliegen. Gelukkig geen slachtoffers, we rijden er rustig langs terwijl we eigenlijk willen helpen maar dat kan nu eenmaal niet; er zijn daar groeperingen die 1500 liter diesel graag van ons willen stelen.
Aangekomen worden we hartelijk onthaald en gevraagd wat er was gebeurd, ook op de mortierstelling hadden ze de knal gehoord. Na alles verteld te hebben gaan we onze diesel leveren en krijgen we een escorte mee in de vorm van een bemande YPR (rupsvoertuig in gebruik bij de landmacht). Toen we op onze eigen locatie aankwamen konden we douchen avondeten en wachtlopen.
Zo gingen onze dagen die zes maanden om, en ja er zijn ook wel vervelende dingen gebeurd, dat is nu eenmaal in een oorlog, maar er zijn ook heel veel leuke dingen gebeurd.
We krijgen te horen dat we de laatste dagen van ons verblijf naar Makarska gaan. Een plaatsje aan de Kroatische kust. We zitten daar met z’n allen (120 man) in een hotel te wachten wanneer we naar huis kunnen. We vliegen met een DC 10 van de luchtmacht naar Nederland terug en worden met bussen naar Doorn gebracht waar onze kazerne is staat.
Daar worden we onthaald door vrouw/vriendin ouders, grootouders, kinderen etc. WE zijn weer terug. 6 Maanden van huis geweest, tja hoe ga je, je dan aanpassen…
Daarover meer in Deel 4 en tevens laatste deel van mijn missie in Bosnië.
De Redactie 
Kim