Je hebt het vast wel gehoord, dat ongewone gekrijs, waarvan je meteen doorhebt, dit geluid hoort hier niet. Dit is een vreemde vogel. En als je dan kijkt waar het geluid vandaan komt, zie je aan de de ongewone groene kleur en de vorm meteen dat het om de halsbandparkiet gaat. Ooit was de vogel een bijzonderheid in het Vondelpark in Amsterdam, een kolonie ontstaan uit enkele ontsnapte of vrijgelaten huisdieren, maar inmiddels is de soort naar steeds meer steden uitgevlogen.

Al in 2017 werden de eerste waarnemingen van de exoot in Literatuurwijk gedaan. Ook in het Beatrixpark kan je er niet meer omheen. De laatste jaren hoor en zie ik de vogel ook steeds vaker in Stedenwijk. Laatst liep ik een rondje met de hond bij de Oosterhoutstraat. Ik liep onder een prachtige bloeiende kerspruim door, en zag dat de bloemetjes één voor één uit de boom vielen. Toen ik omhoog keek zag ik ook meteen de dader; de knalgroene halsbandparkiet was de bloemetjes aan het ‘plukken’. Blijkbaar doen ze dit om de nectar uit de bloemetjes te eten. Ook tuiniers ondervinden last van de vogel. De groene lawaaimakers vreten van de fruit- en notenbomen.

Het lijkt er dus op dat we niet meer om de beesten heen kunnen. Ze zijn inmiddels onderdeel geworden van het ecosysteem in Stedenwijk. De halsbandparkiet komt oorspronkelijk uit India en Centraal-Afrika en broedt in holen. Daarmee zijn het concurrenten voor kauwtjes, spechten en uilen, maar volgens de vogelbescherming lijken deze soorten vooralsnog weinig last te hebben van de nieuwkomers. De parkieten eten voornamelijk noten, vruchten en pinda’s. Ze profiteren van het voer dat mensen in de winter in hun tuin aanbieden. Er zijn speciale voedersilo’s en nestkasten beschikbaar die de halsbandparkieten buitensluit.

Hoewel de groene lawaaipapegaai dus soms voor overlast kan zorgen, maken ze de buurt wel een stukje kleurrijker. En het gekrijs zorgt ook wel voor een beetje reuring en vrolijkheid. Dus zolang ze het ecosysteem niet compleet verstoren, en andere vogels wegjagen, denk ik dat ze ook wel een gezellige toevoeging aan de wijk kunnen zijn.

Foto van pixabay.com

Door Kim

Mijn naam is Kim, en ik woon sinds 2013 met heel veel plezier in Stedenwijk samen met mijn man en twee kinderen. Ik werk als paleo-ecoloog bij een archeologisch adviesbureau. Dit betekent dat ik bij opgravingen onderzoek hoe de natuur er in een bepaalde tijd uitzag, of wat mensen aten. Met mijn stukjes in De Stedenwijker hoop ik buurtbewoners te verwonderen over de natuur in onze buurt. Want die is mooi en daar moeten we samen voor zorgen.